O nas

A jak atmosfera

Coś, co sprawia, że członkowie zespołu chcą przychodzić na próby, ćwiczyć, ale też po prostu spędzać ze sobą czas. Podkreślają to zgodnie Krzysiek Zagrodzki i Magda Zlot (oboje w chórze od 6 lat) oraz Wojtek Urbański (może pochwalić się pięcioletnim stażem w zespole).

B jak brak ograniczeń

Mimo że to chór Politechniki Warszawskiej, to nie znaczy, że śpiewają w nim tylko studenci naszej Uczelni. Najlepszym przykładem jest Magda, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego.

C jak czas

Większość osób dołącza do chóru na początku studiów. Edukację uniwersytecką kończą, a w zespole zostają. Niektórzy na naprawdę długo. Rekordzistą jest chórzystka, która śpiewa tu od 15 lat, czyli od początku istnienia chóru.

D jak dyrygenci

Pierwszym dyrygentem i kierownikiem zespołu jest dr hab. Dariusz Zimnicki, absolwent Konserwatorium Wileńskiego oraz Akademii Muzycznej w Warszawie (specjalność: dyrygentura chóralna). Dla chórzystów autorytet, ale także nauczyciel, który nie tworzy sztucznego dystansu. Co uważa za najważniejsze w pracy z zespołem? – Wyznaczenie sobie wspólnego celu. Jeśli jest oczywisty, to wszyscy chętnie podążają w tym kierunku – mówi. Drugim dyrygentem chóru jest Justyna Pakulak.

E jak edukacja

Członkostwo w chórze to sposób na świetne spędzanie czasu, ale też okazja, by rozwijać się artystycznie. – Każdy z nas czuje, że śpiewa dużo lepiej, niż wtedy, kiedy przyszedł na przesłuchania – mówi Magda. – Czujemy też, że rozwijamy się jako zespół.

F jak faktor

Coś, co sprawia, że zostaje się świetnym chórzystą. Najkrócej można powiedzieć po prostu: połączenie talentu wokalnego i charakteru.

G jak głos

Ważne, by człowiek potrafił nad nim panować, regulować jego dynamikę i tembr oraz by był to głos podatny na naukę. Taki sprawdzi się w chórze najlepiej.

H jak harmonia

Bez niej nawet najlepsi wokaliści nie stworzą pięknie brzmiącego chóru.

I jak inżynierowie

– Nie wiem, czy inżynierowie są najlepszymi śpiewakami – hobbystami, ale ja znajduję w nich to, co lubię w muzyce – mówi Dariusz Zimnicki.

I dodaje: – Inżynier z założenia jest dokładny i konkretny. Sam jestem człowiekiem o dosyć ścisłym umyśle. Myślę, że dlatego tak dobrze się dogadujemy.

J jak Japonia

W czasie licznych występów chórowi PW nie brakuje okazji do nawiązywania kontaktów z innymi zespołami. – Mamy taką współpracę z chórem z Japonii, może można już nawet powiedzieć, że to przyjaźń – opowiada Magda. – Oni przyjeżdżają na koncerty do Warszawy, a my wspomagamy ich wtedy organizacyjnie.

Chórem Collegium Cantorum Yokohama dyryguje Ko Matsushita. – To bardzo znana postać w naszym środowisku – mówi Wojtek.

K jak kalendarz

Ten na najbliższe miesiące jest szczelnie wypełniony koncertami. Są w nim m.in. dwa brazylijskie miasta: Sao Paulo i Brasilia. Oprócz tego będą mieli przyjemność zaśpiewać w Gliwicach, Warszawie, Toruniu czy Gdańsku i wielu wielu innych przepięknych polskich miastach.

L jak Legnica Cantat

To nazwa Ogólnopolskiego Turnieju Chórów. Zespół PW zapisał w Legnicy piękną kartę nie tylko w swojej historii, ale też w dziejach całego konkursu. W 2016 roku po raz trzeci zdobył Grand Prix. Rubinowa Lutnia – główna nagroda, z założenia przechodnia, stała się tym samym własnością naszego chóru. Wcześniej tylko trzy inne zespoły dokonały podobnej sztuki. Wszystkim zajęło to jednak więcej czasu. Nasi śpiewacy potrzebowali na to tylko pięciu lat – szybciej się nie da, bo po zwycięstwie w konkursie w kolejnym roku zespół nie bierze w nim udziału, tylko występuje w koncercie laureatów.

Ł jak łatwizna

Tutaj nikt nie lubi chodzić na łatwiznę. Jest wręcz przeciwnie. – Zauważyłem, że chórzyści nadzwyczaj chętnie uczą się skomplikowanych utworów, które są dla nich wyzwaniem – mówi dyrygent Dariusz Zimnicki.

M jak maestro

– W zeszłym roku śpiewaliśmy „Siedem bram Jerozolimy” Krzysztofa Pendereckiego – wspomina Krzysiek.

To było wielkie wyzwanie. W opisach utworu można przeczytać, że to „monumentalne dzieło symfoniczne i kantatowo-oratoryjnym zarazem”. A gdy do tego doda się jeszcze, że chórem dyrygował wówczas sam maestro Penderecki… – To było dla nas duże przeżycie – mówi Magda.

N jak nuda

Coś, czego w chórze PW nie uświadczycie.

O jak otwartość

Na wszystko, co nowe. Na nowe utwory, na nowe miejsca, na nowe sposoby śpiewania. Ale też na siebie nawzajem – na ludzi, których się świetnie zna i spotyka na próbach. – Mamy chórzystów z wszystkich albo prawie wszystkich wydziałów Politechniki – opowiada Magda. – Zdarza się, że ktoś na próbę przynosi jakieś zadania do rozwiązania.

Nie ma się czemu dziwić. Wśród tylu osób na pewno znajdzie się mądra głowa, która pomoże się z nimi uporać.

P jak próby

Odbywają się dwa razy w tygodniu. Spotykają się na nich wszyscy chórzyści i wspólnie pracują nad repertuarem. Zimą i latem organizowane są warsztaty wyjazdowe. Zimowe w ośrodku Politechniki Warszawskiej w Grybowie, letnie zazwyczaj za granicą. Do tej pory chórzyści odwiedzili m.in. Turcję, Węgry i Hiszpanię, a także Tajlandię! Do tego dochodzą jeszcze indywidualne zajęcia z emisji głosu, które od 2019r. prowadzą Katarzyna Pawłowska i Alicja Gala.